Hoewel mijn
eerste week nog bestond uit oriënteren en wennen, ben ik ondertussen lekker van
start gegaan. Ik ben hier tenslotte voor mijn stage, en hier moeten uren voor
gemaakt worden! De eerste preek en Bijbelstudie zijn gegeven en de eerste
vergaderingen zitten erop.
Donderdag (vlak
na het posten van mijn vorige blog) kwam Nestor (man van Donata en the big boss
van SEMILA en de kerk) met het idee dat ik zijn deel van de preek voor de
vriendendienst kon overnemen. Uhm oke, die zag ik niet aankomen! Desalniettemin
vond ik het een supergave kans en leek het me heel erg leuk om te doen: ik ging
deze uitdaging dus erg graag aan. Deze vriendendienst was voor de jeugd van de
kerk en hun vrienden. De preek was in drieën gedeeld, Laura deed het eerste
deel, ik het tweede en Eduardo (staflid van SEMILA) het laatste deel. Door een
aantal gesprekken heen werd duidelijk wat er van mij verwacht werd en ik begon
met schrijven. Ik vond het niet het makkelijkste onderwerp, namelijk
vriendschap en de druk die we van vrienden soms kunnen voelen, maar heb er naar
eigen zeggen toch iets leuks van kunnen
maken. Ik vond het gaaf om te
doen en had het idee dat de boodschap landde bij de jongeren.
Ook de
Bijbelstudie die ik afgelopen dinsdag gegeven heb werd op het laatste moment
gepland: maandag had ik niet zoveel te doen en besloten Donata en ik dat ik de
Bijbelstudie wel op me kon nemen. Ook dit was een uitdaging, aangezien ik twee
Spaanse blaadjes voorgeschoteld kreeg om het uurtje studie mee te vullen. Nu
heb ik na heel wat uurtjes Duolingo en geoefen hier wel een kleine basis van
Spaans, maar een volledige Bijbelstudie in het Spaans was me wat te hoog
gegrepen. Met behulp van Google Translate ontcijferde ik het programma en
begreep ik aardig wat de bedoeling was. Ik heb het me eigen gemaakt en de
studie uiteindelijk gegeven. Hierin was het nog een hele uitdaging om op het
niveau van het publiek te komen. In deze cultuur denken ze op zo’n andere
manier dan we in het (wetenschappelijke) westen gewend zijn. 1 van mijn
leerdoelen voor mijn stage is dan ook om een Bijbelstudie op een goede manier
voor te bereiden met de cultuur en doelgroep voor ogen. Met de feedback van
mijn evaluator hoop ik dat het me lukt om het de volgende keer nóg iets beter
toe te spitsen op de mensen die voor me zitten. Het is gaaf om met zo’n andere
cultuur om te gaan, hen te leren kennen en af te tasten wat voor hen ‘normaal’
en goed is.
Terwijl ik dit
typ (donderdagavond 10 uur) klinken er geluiden van het Quichua vrouwen koor
door het gebouw van SEMILA. Ook zo’n typisch cultureel dingetje waar wij als
Nederlanders toch iets minder goed bijkunnen. Het koor is hier echt zó
belangrijk! De vrouwen zingen op altijd hetzelfde deuntje, met stalen blikken
(want lachen is oneerbiedig) met een heel hoog stemmetje Quichua liedjes. Echt
een mooi cultureel iets om van te genieten. Op dit moment heb ik hier nog geen foto's van; hopefully later!
Deze week zijn we
ook druk bezig geweest met vergaderen voor IMC
(Intercultural Mission Center). Vanuit SEMILA willen ze een center
opzetten die een minor, stage en soort ‘DTS’ aanbiedt. We hebben ons eerst
vooral op de minor gefocust. Deze minor van drie maanden zal door bv.
Nederlandse en Amerikaanse theologie, social work en mission studenten gevolgd kunnen worden
die een hart hebben voor zending. De minor zal namelijk missiologische theorie
verbinden aan praktische ervaring die opgedaan wordt in de Quichua community’s.
Een uitgelezen kans en mogelijkheid voor studenten die willen groeien in het
werken in een andere cultuur. Het is leuk om hier over mee te denken, te
brainstormen en verschillende taken voor te doen.
Tenslotte zijn we donderdag naar een Quichua markt geweest.
Ik kon dit ook goed gebruiken voor mijn onderzoek, waar ik in de volgende blog
iets over zal vertellen. Dit was niet zo’n toeristenmarktje waar je allemaal dezelfde
souvenirs vindt, maar een échte Quichua markt waar de Quichua’s hun spulletjes zelf ook kopen. Er waren nog steeds veel kraampjes met dezelfde producten: kleding,
fruit, sieraden, hoeden etc.
Het was echt een hele mooie belevenis, ik geniet
elke keer weer van de kleren die de vrouwen aan hebben. Er was ook een veemarkt
bij wat een nóg bijzondere belevenis was: cavia’s, konijnen, kippen in hokjes klaar
om verkocht te worden en levend in grote tassen gestopt te worden. Overal
liepen dus mensen met een grote plastic tas mee waar de boodschappen (levende
dieren) in gedaan werden. Een bizar tafereel en het was er bijzonder druk!
Hieronder zijn enkele foto’s geplaatst ter impressie.
Ook probeer ik
geregeld wat foto’s te plaatsen op Instagram, dus mocht je daar geïnteresseerd
in zijn: volg me op Instagram: lautjewally
Geen opmerkingen:
Een reactie posten