Praise the One who paid my debt

Praise the one who paid my debt

Its the week before Easter. Normally I would spend this week packing and getting ready to spend a long weekend of holiday with my amazing family. This had been a tradition for many years now and this is the very first time I will be missing it. On the one hand I am sad about it, because I have been blessed with an extraordinary lovely family and I love spending time with them, but on the other hand I am also really blessed to be able to spend two months here. And even spending Easter here is starting to mean something to me. The last week I have been really busy, but in a really good way.

Last Sunday for example we went to a hotel for a night. Monica, one of the volunteers at Tamar who is here in Pattaya for long term, has set up her own nonprofit organization and organizes Sunday night parties. She invites girls from the bars and builds relationships with them by visiting them regularly and throwing these small dinner parties for them. Last Sunday we invited 4 of her friends to come with us to the hotel and spend the night with us there. During the day we hang out at the pool, played tag in the pool, took a lot of pictures and had fun together. Afterwards we had dinner, followed by murder in the dark and sardines in our hotel room, which looked more like an apartment. We had a lot of fun, but most importantly, the Thai girls were enjoying the day and evening a lot, although they were a little scared while running through the hotel room in the dark. But all in all, it was lovely to see how they were really free to be themselves for a day and just let go of impressing people, especially men, all the time. Monday was my day in the nursery. This nursery is for the kids from women who work at Tamar. Monday we just had two babies , Esther and Hero, and one 3-year old, Erika. Erika is mostly going to preschool, so basically we normally have two babies. This week Hero went back to his village with his mom. Please be praying for him, that his mom will take good care of him and that he will be kept safe.

Tuesday I got to spend a day at Soi 6, where I got to teach English. I really like teaching the bargirls English, because it gives me the chance to talk to them and laugh with them, but also because its practical. You get to teach them something that they need and can use in their daily lives. In the evening a team from California that has been here for over two weeks invited 5 girls from the ‘Inn love bar’ to dinner and I went with them just to be able to get to know the girls they had been meeting the past few days. The girls were all really joyous and sweet! It was a really good night and we all had a good time. It is hard though to see them have so much fun and realize that the next day they will be going with customers again. That’s the hard part of having good contact with the girls. You start seeing them as a human, as a friend, but then you realize that they’re still doing a horrible job. When I think about it I honestly can’t imagine doing the job they do and I wonder how they can. Is it a difference in culture? A difference in how you’re raised? Is it a way of learning to shut your emotions out? Or do they think the same way as me and find their job horrible, but have no other option? As I’m writing this I think of a testimony of one of the staff members at Tamar. She told me her story this week and I was really impressed by what she told, but it also made me think of ‘the root of the problem.’ She told me how she was abused by her stepfather and brother as a little girl, how she got married when she was 15 because the guy she had to marry raped her when she was 14. After one failed marriage and a second husband passing away(who was actually good to her), she was left with two kids and no hope. She started working in Pattaya, but came to Tamar Center after three months. Now she is working as staff in Tamar and she is one of the most fun people to be around.

She also tells me that this is not a ‘special story’ but that this happens a lot in the villages. Kids grow up sleeping in the same room as their parents, so also grow up with seeing things kids shouldn’t see. Girls get arranged to marry a way older men from the village so he can have kids. These kids are basically raised with a whole different image of sex then we get raised in the western world. Because of the abuse and confrontation with sex at a really early age, these kids don’t know any better. It hurts me to hear and see the way people treat love and sex. This is not how it is meant to be. God created us in His image, male and female, to have a relationship with Him and each other. Love is what we are made for, real and pure love. Not love between a 14 and a 28 year old. Not for a one night stand. Love is also not for sale, it should be free and come with a willing heart, not be sold behind some bars. It makes me sad seeing that the very thing that we were made to do, LOVE, is shaped in so many wrong forms in this world. I remember how my teacher on ‘relationships’ in DTS stated how the main problem in today’s world is that we don’t know how to do relationships right. That broken relationships are the root of every problem in the world. His point was that building relationship is the root of everything, and we have to learn how to do relationship right. And when I talk about relationship I talk about  friends, lovers, parents and kids, government and its people, people in a community, just any kind of form of people interacting with each other.  This week I got reminded of this teaching because I have seen so many broken relationships around me and it hurts me to see how people fool around with love and sex and not involve the Maker of it all in it. And I know that probably some friends who are not a Christian are reading my blog as well and must be thinking; what the heck is she talking about with ‘being made for love’. You don’t have to agree with me that God has put a desire to be loved in our hearts, but I do think you can agree with me that the biggest part of our lives is about relationships. Whether at home, at school or at work, everywhere it’s about people. A lot of problems in the world are based on how people look at each other and how they love, or don’t love. And then I think back to the words of my teacher: ‘We need to learn how to do relationships right.’ For me this meant to get closer to God and learn how He wants us to do relationships. What does this mean for you?

Back to the woman’s testimony: Still undone about all the things that happened to her I listen to the end of her story. ‘I promised myself to never forgive what they have done to me. But now that I did forgive them, I have so much freedom and because of this testimony I can tell others about Jesus and real love.’

I am absolutely blown away after hearing her life story. It shows me the purest form of forgiveness. It’s something I have been struggling with personally and she tells me that it gave her so much freedom forgiving the men that had hurt her so badly in her past. How can I have problems with forgiving other people or myself for little things, if she has forgiven people that have hurt her in such a devastating way?

Definitely something I am taking with me in my quiet times. As I said, I normally spend the week before Easter packing to get ready for a fun holiday weekend, and this year I spend it a little differently. Last Sunday the pastor of the church I visited challenged us to look inside our hearts, and ask God is there was anything He was asking us to give to Him. I immediately knew what that was for me; things I have been holding on to for a long time and still haven’t processed. So this week has been all about processing old hurts. And instead of denying that it hurt me, what I normally do, I am processing it all, praying about it and let God take the lead in it. I realized that for so long I have been doing so many things on my own and in my own power. I often think that I can do it myself and I can ‘fix me’. But this week I have come to realize that I need God, not just to heal my wounds, but also to restore me, to protect me and to guide me. I guess I have never seen Jesus as my Saviour, because I didn’t have a specific point that ‘I got saved’, but that faith gradually grew. And before I left on this trip I really felt that God was going to show me how He is a Savior, through the women in Tamar, how He has saved and restored them. Never thought that He meant that He was going to show me that he is MY savior, not just theirs, but also mine. Everything that I keep holding on to, he has already died for on the cross. Everything that I feel sorry for, regret doing or saying and all the things I do wrong, He already paid for when He died at that cross. Because I am finally working through the things I kept deep inside, it gives me the opportunity to turn to God and let Him show His love to me in ways I never saw Him. This has been an incredible journey (of less than a week) and has been a pretty amazing week of working up to Easter. It is beautiful to realize that what we’re celebrating coming Sunday, something that happened almost 2000 years ago, is still so relevant in our lives, in my life. It makes me thankful, thankful for the cross, thankful for my beautiful God, thankful for the family and friends I have and thankful for knowing real Love.

Love is patient, love is kind. It does not envy, it does not boast, it is not proud. It is not rude, it is not self seeking , it is not easily angered, it keeps no record of wrongs. Love does not delight in evil but rejoices with the truth. It always protects, always trusts, always hopes, always perseveres. – 1 Corinthians 13; 4-7

Praise the One who paid my debt (Nederlandse versie)

Het is de week voor Pasen en normal spendeer ik deze week met mijn koffer inpakken en mij klaar te maken voor een heerlijk weekendje weg met mijn geweldige familie. Na jaren van traditie is dit de eerste keer dat ik niet bij het ‘Pasen in de eemhof’ zal zijn. En dat is gek en jammer, want het zijn altijd ontzettende relaxte en gezellige weekenden. De andere kant van het verhaal is dat ik het hier ontzettend naar mijn zin heb, helemaal op mn plek zit en ik ontzettend gezegend ben dat ik hier nu mag zijn. Zelfs het feit dat ik hier Pasen vier is de afgelopen week wat voor me gaan betekenen. De afgelopen week was een drukke week, maar ontzettend mooi en leuk!

Afgelopen zondag zijn we een nachtje naar een hotel gegaan. Monica, een van de vrijwilligers van Tamar die hier voor langere tijd is, heeft haar eigen non profit organisatie opgericht, genaamd new love outreach. Elke zondag organiseert ze dinnerparties voor meiden die ze in de bars ontmoet en relaties mee opbouwt. Ook gaat ze geregeld bij ze langs en houdt ze veel contact met ze. Afgelopen zondag hebben we 4 van deze meiden uitgenodigd om met ons een dagje en nachtje naar een hotel in Pattaya te gaan. Overdag hebben we heerlijk rond het zwembad gehangen, tikkertje gespeeld in het zwembad, veel fotos gemaakt en veel lol gehad. Savonds lekker in het restaurant met elkaar gegeten, waarna we ‘murder in the dark’en ‘sardientjes’ hebben gespeeld in onze hotelkamer, wat meer een appartement leek. Het was ontzettend gezellig en het belangrijkste van alles; de thaise meiden waren echt aan het genieten, al waren ze wel en beetje bangig tijdens het verstoppen in de donkere hotelkamer. Het was prachtig om te zien hoe ze echt even vrij waren om zichzelf te zijn en zich geen zorgen hoefden te maken over werk. Maandag was mijn dag in de nursery. The nursery is er voor de kinderen van de vrouwen in het Tamarcentrum die nog niet naar school gaan. Maandag waren er twee babies, Esther en Hero, en een 3 jarig meisje, Erika. Erika is meestal naar preschool, dus hebben we vaak maar 2 babies. Hero is vanaf deze week weer terug bij zijn moeder in een dorpje in het Noorden, dus veel kinderen blijven er niet over!

Dinsdag bracht ik de dag door op soi 6, waar ik engelse les heb gegeven. Engelse les geven aan de meiden uit de bars vind ik ontzettend leuk, omdat het me een mogelijkheid geeft om met ze in gesprek te gaan, maar ook omdat je ze iets heel praktisch leert. Je leert ze iets wat ze in hun dagelijks leven kunnen gebruiken! Sávonds had een team uit California wat hier voor 2 weken geweest zijn 5 meiden uit de ‘Inn love bar’ uitgenodigd om naar een buffet restaurant te gaan. Zij waren al een paar keer naar deze bar geweest om relaties te leggen met de meiden en dit was hun laatste avond waarop ze de meiden wilden trakteren op een etentje. Het waren hele leuke en lieve meiden en we hadden een hele leuke avond! Toch blijft het moeilijk om te zien dat ze het zo naar hun zin hebben en je dan te realiseren dat ze de dag erna weer met wildvreemde mannen naar bed moeten. Dat is wel het lastige gedeelte van bevriend worden met de meiden in de bar; je gaat ze zien als mensen, als vriendinnen, en om dan te beseffen dat ze een vreselijk baantje hebben is soms best lastig. Als ik eraan denk kan ik me gewoon echt niet voorstellen dat ik hun baantje zou doen. Ik zou het echt niet kunnen, en dan vraag ik me wel eens af hoe zij dit wel kunnen doen. Waar halen ze de ‘kracht’ vandaan? Komt dat door de verschillende culturen? Komt het door hoe ik ben opgevoed? Is het een kwestie van leren om je emoties uit te schakelen? Terwijl ik dit schrijf denk ik aan de getuigenis van een van de staff vrouwen hier in Tamar. Deze week deelde ze haar verhaal met me en ik was erg onder de indruk over wat ze vertelde en zette me ook aan het denken over ‘de wortel van het probleem’.  Zij vertelde mij hoe ze werd misbruikt door haar stiefvader en broer toen ze nog een klein meisje was, hoe ze op haar 15^e met een veel oudere man moest trouwen omdat hij haar op haar 14^e verkracht had. Na een mislukt huwelijk en een tweede man die wel goed voor haar was overleed, was het enige wat ze nog over had haar twee kinderen en geen hoop. Ze begon met werken in Pattaya, wat ze drie maanden heeft gedaan voordat ze bij het Tamar Centrum terecht kwam. Nu werkt ze al een hele lange tijd voor Tamar centrum en is ze een van de gezelligste vrouwen om mee om te gaan. Ook verteld ze me dat dit niet een uitzonderlijk verhaal is maar dat dit soort dingen erg veel gebeuren in de dorpjes in Thailand. In deze dorpjes slapen veel kinderen op dezelfde kamer als hun ouders en zien hierdoor dingen die kinderen niet zouden moeten zien. Deze kinderen groeien op met een heel ander beeld van seks dan hoe wij ermee opgroeien in de westerse wereld. Door het misbruik en de confrontatie met seks op een hele jonge leeftijd weten deze kinderen niet beter. Het doet me pijn om te zien hoe mensen met liefde en seks omgaan. Dit is niet hoe het hoort en hoe het bedoeld is. God heeft ons gemaakt naar zijn evenbeeld, man en vrouw, om een relatie met Hem te hebben en met elkaar. Liefde is waar we voor gemaakt zijn, echte en pure liefde. Niet liefde tussen een 14jarige en 28 jarige. Niet voor een one night stand. Liefde of seks hoort niet verkocht te worden, maar zou vrijwillige gegeven moeten worden.  Het verdrietige vind ik dat hetgeen waar we voor gemaakt zijn, LIEFDE, zo vervormd wordt op zoveel verschillende manieren in de wereld. Ik herinner me hoe een van mijn leraren in DTS in ‘relationshipweek’ zei; het grootste probleem in de wereld van vandaag is dat we niet weten hoe we goede relaties opbouwen. Dat gebroken relaties de basis is van elk groot probleem in de wereld. Zijn punt was dat het opbouwen van relaties de basis is voor alles, en dat we moeten leren hoe we goede relaties opbouwen. ‘We need to learn how to do relationships right.’ Deze week werd ik aan deze les herinnerd omdat ik zoveel gebroken relaties om me heen zie en het me pijn doet om mensen te zien rotzooien met liefde en seks en niet Degene die het alles heeft gemaakt erin te betrekken. En ik weet ook dat er mensen zijn die mijn blog lezen en niet Christen zijn, en zij zullen waarschijnlijk denken; waar heeft ze het over met d’r  ‘gemaakt zijn voor liefde’. Ja, ik geloof inderdaad dat wij als mensen gemaakt zijn met een doel en dat liefde iets is wat God heel doelbewust in heeft geplaatst. Nu hoef je het er daar niet mee eens te zijn, maar ik denk wel dat je het met me eens ben als ik zeg dat het grootste gedeelte van onze levens, en dus ook van de wereld om relaties draait. En dan bedoel ik relaties in de breedste zin van het woord; van vrienden tot regering tegenover zijn inwoners en van een liefdesrelatie tot een werkrelatie. Uiteindelijk gaan veel problemen in de wereld terug naar hoe mensen naar elkaar kijken en hoe ze elkaar liefhebben, of niet liefhebben. En dan denk ik weer even terug aan de woorden van mijn leraar: ‘We need to learn how to do relationships right.’ Voor mij was de uitdaging hierin om dichter naar God te groeien en te kijken hoe Hij wilt dat we relaties inrichten en hoe ik met andere mensen omga. Wat betekent dit voor jou?

Terug naar de getuigenis van de vrouw:  Nog steeds een beetje aangedaan over alle dingen die haar zijn aangedaan luister ik naar het einde van haar verhaal. ‘Ik heb mezelf beloofd dat ik de mensen die mij dit hebben aangedaan nooit zou vergeven. Maar uiteindelijk heb ik dit toch gedaan, en het heeft me zoveel vrijheid gegeven! Nu kan ik met deze getuigenis anderen vertellen over Jezus en echte liefde.’

Wauw,  ik ben echt even helemaal ondersteboven na wat ze allemaal heeft verteld. Het raakt me, omdat het de puurste vorm van vergeving laat zien. Het is iets waar ik de laatste weken veel over heb nagedacht en een beetje mee geworsteld hebt. Ik heb moeite met anderen en mezelf vergeven voor kleine dingetjes en zij vergeeft deze mannen die haar zoveel vernietigende dingen hebben aangedaan. Inspirerend en bemoedigend.

Het is iets wat ik meeneem in mijn stille tijd. Zoals ik al zei, normaal spendeer ik de week voor Pasen aan inpakken voor een gezellig weekendje weg, maar dit jaar ietsjes anders. Afgelopen zondag daagde de spreekster in de kerk ons uit om diep in onze harten te kijken, en God te vragen of er iets was wat Hij wilde om aan Hem te geven. Ik wist meteen wat dit voor mij betekende: oude pijntjes verwerken, het bij God brengen, vergeving en genezing zoeken bij het kruis in plaats van het maar in me te houden en het proberen zelf op te lossen. Het heeft me deze week geleerd dat ik mezelf mag vergeven zoals Jezus dat doet. Soms kan ik zo blijven hangen in wat ik fout doe of zeg, terwijl ik wel weet dat God me er al voor vergeven heeft. We mogen weten dat Jezus er al voor betaald heeft, en ook daar kan ik zo dankbaar voor worden. Het heeft me zoveel dichter bij God gebracht deze week en dichter bij wat het kruis voor mij persoonlijk betekent. Ontzettend mooi om daar zo bij stil te staan de week voor Pasen! Ik ben er deze week echt achter gekomen dat ik afhankelijk ben van God, en ik Hem elke dag weer nodig heb. Voordat ik hier heen kwam had ik heel erg het gevoel dat God aan mij ging laten zien hier dat Hij ‘een Redder’ was. Dat is natuurlijk wat Jezus kwam doen op de aarde, om ons van onze zonden te redden. Ik heb nooit echt een bekeringspunt gehad, omdat mijn geloof naarmate de jaren gegroeid is, en dus nooit echt een ‘reddingspunt’ gekend. Daardoor heb ik Jezus nooit heel erg als mijn persoonlijke redder gezien, maar meer als vriend en God als vader. Ik dacht dat ik door de situaties met de vrouwen hier Jezus zou gaan zien als redder, maar ik had nooit gedacht dat God het echt aan mij persoonlijk zou laten zien. Hoe Jezus mijn redder was, niet alleen die van hun, en wat het kruis dan specifiek voor mij betekent. Het is prachtig om te realiseren dat iets van 2000 jaar geleden nog zoveel betekent voor onze levens nu, voor mijn leven. En het maakt me dankbaar, dankbaar voor het kruis, dankbaar voor mijn geweldige familie en vrienden, en voor het kennen van echte Liefde.

Love is patient, love is kind. It does not envy, it does not boast, it is not proud. It is not rude, it is not self seeking , it is not easily angered, it keeps no record of wrongs. Love does not delight in evil but rejoices with the truth. It always protects, always trusts, always hopes, always perseveres. – 1 Corinthians 13; 4-7