Las mujeres de Quichua

De tijd vliegt!  Ik ben al bijna op de helft van mijn tijd in Ecuador! Een van de dingen waar ik in de afgelopen weken mee bezig ben geweest is een onderzoek naar de rol van de vrouw binnen de Quichua bevolkingsgroep. Door middel van interviews, observeren en een enquête ben ik bezig naar een onderzoek naar de Quichua vrouwen. In de afgelopen weken heb ik  hier dus aardig wat over geleerd, en ben ik weer heel wat verhalen van vrouwen rijker.

De vrouwen hier dragen de verantwoordelijkheid voor het gezin en heel het huishouden: ze zijn verantwoordelijk voor de kinderen, het vee en alles wat bij het huishouden komt kijken. En vaak hebben ze daarnaast  ook nog een baan. Dit betekent dat ze vaak erg vroeg in de ochtend (rond 4 uur) opstaan om het vee te verzorgen zodat ze op tijd klaar zijn om het ontbijt klaar te maken voor de man en de kinderen. De rest van de dag is ze bezig met het huishouden en soms nog een baan ernaast.

Zo sprak ik een vrouw die een eigen hamburgertent runt. Naast dat ze voor haar gezin zorgt en het huishouden runt, maakt ze elke dag de ingrediënten klaar voor de hamburgers en frietjes om vervolgens van 16-22 uur haar hamburgers te verkopen. Daar zijn onze 8-uurse werkdagen niks bij!
In het interview onder het genot van een heerlijke hamburger vertelt ze me ook dat er veel misbruik en geweld plaatsvindt onder de Quichua vrouwen. Haar eigen man eist bijvoorbeeld altijd meer geld;

wat ze verdient is nooit genoeg. Ondanks dat ze heel erg hard werkt, erg hard haar best doet, is het nooit genoeg. De mannen straffen de vrouwen vaak met een pak slaag, harde scheldwoorden en/of het achterhouden van geld. In haar eigen huwelijk is dit door de jaren wel verbeterd: haar man is minder gewelddadig en luistert  naar haar wanneer ze voorleest uit de Bijbel. Toch gaat hij nog niet mee naar de kerk, en dit is een groot gebedspunt voor haar, samen met veel andere vrouwen.

Het is heftig om de verhalen te horen, en het doet me oprecht veel pijn om te zien en horen dat vrouwen hier minderwaardig worden behandeld, hoe hard ze soms mishandeld worden door hun eigen mannen en geen erkenning krijgen voor al het werk dat zij doen. Dit maakt ook dat de vrouwen sterk zijn en hun toevlucht zoeken en vinden bij God. Daarbij heb ik ook verschillende lichtpuntjes gehoord in de interviews die ik gehouden heb: de verbetering waar ik net over vertelde, een vrouw die zegt niet bang meer te zijn voor haar man en een vrouw die observeert dat het bij de christelijke gezinnen anders is dan de niet-christelijke gezinnen. Zo zijn de niet-christelijke mannen nog strenger op dat de vrouwen het huis niet verlaten en is er minder geweld onder de christelijke mannen. Ook ligt er een verantwoordelijkheid bij de vrouwen volgens sommigen: veel gaan niet naar school, studeren niet en komen daardoor ook lastiger aan een baan. Deze twee factoren laten dan ook het belang van goed onderwijs: zowel gewoon onderwijs als christelijk onderwijs, in mijn optiek.

Naast het onderzoek waar ik mee bezig ben, help ik  ook mee met het vrouwenproject. Naast dat ik hier een verslag voor zal schrijven naar aanleiding van mijn observaties heb ik meegeholpen met een vrouwen conferentie.

Afgelopen zondag mochten Donata, Esther, Laura en ik een conferentie leiden voor 80 Quichua vrouwen in het dorpje Pachancho. Aan de hand van het verhaal van Cinderella (die werkte ook erg hard en werd slecht behandeld) vertelden we de vrouwen dat ze waardevol zijn, bijzonder mooi gemaakt en dat God ze de vrijheid wil geven waar ze naar snakken. We hadden verschillende activiteiten voor ze, zoals het naaien en decoreren van een zakje en een handcremetje met nagellakje. We hebben ze deze dag heerlijk verwend en aan het eind van de dag met en voor ze gebeden. 

Een foto van deze dag die heel goed de situatie van de vrouwen weergeeft is deze foto van de spiegel. op deze spiegel schreven we woorden die naar hen geroepen/gezegd worden: niet dienstbaar, lelijk, ' je weet niks', nutteloos..

Ik mocht bij deze dag de aflsuitende preek geven. Mijn eerste échte preek nadat ik in December het vak ‘Homilitiek’ heb gevolgd. Ik heb ontzettend genoten van dit vak, heel veel geleerd en ook wat zekerder geworden in het publiek spreken. Ik had dus ook erg veel zin om de preek te geven, en ik moet zeggen dat het goed ging en dat ik er erg van genoten heb! Het was heel bijzonder om deze vrouwen te bemoedigen om ze schoon te laten wassen door Jezus en hen ervan te verzekeren dat God ze zo mooi gemaakt heeft.

Ondertussen ben ik al bijna op de helft van mijn tijd hier in Ecuador. Omdat ik het hier lekker druk heb en erg geniet gaat de tijd lekker snel, al heb ik natuurlijk ook wel weer zin om over 4 weken Alexander weer te mogen knuffelen, m’n familie weer te mogen zien en het ‘gewone’ leven op de ETF weer op te pakken. Maar eerst nog 4 weken maximaal genieten in dit heerlijke land. Ik zal nog 2 weken stage lopen en mijn werkzaamheden hier afronden, en daarna zal ik nog 2 weken rondreizen met Laura en Esther. Ik ben benieuwd welke mooie dingen we allemaal gaan zien in dit prachtige land.

Hasta la vista,

Laurien.