Het echte werk is begonnen!

Hoewel mijn eerste week nog bestond uit oriënteren en wennen, ben ik ondertussen lekker van start gegaan. Ik ben hier tenslotte voor mijn stage, en hier moeten uren voor gemaakt worden! De eerste preek en Bijbelstudie zijn gegeven en de eerste vergaderingen zitten erop.

Donderdag (vlak na het posten van mijn vorige blog) kwam Nestor (man van Donata en the big boss van SEMILA en de kerk) met het idee dat ik zijn deel van de preek voor de vriendendienst kon overnemen. Uhm oke, die zag ik niet aankomen! Desalniettemin vond ik het een supergave kans en leek het me heel erg leuk om te doen: ik ging deze uitdaging dus erg graag aan. Deze vriendendienst was voor de jeugd van de kerk en hun vrienden. De preek was in drieën gedeeld, Laura deed het eerste deel, ik het tweede en Eduardo (staflid van SEMILA) het laatste deel. Door een aantal gesprekken heen werd duidelijk wat er van mij verwacht werd en ik begon met schrijven. Ik vond het niet het makkelijkste onderwerp, namelijk vriendschap en de druk die we van vrienden soms kunnen voelen, maar heb er naar eigen zeggen toch iets leuks van kunnen  maken. Ik  vond het gaaf om te doen en had het idee dat de boodschap landde bij de jongeren.

Ook de Bijbelstudie die ik afgelopen dinsdag gegeven heb werd op het laatste moment gepland: maandag had ik niet zoveel te doen en besloten Donata en ik dat ik de Bijbelstudie wel op me kon nemen. Ook dit was een uitdaging, aangezien ik twee Spaanse blaadjes voorgeschoteld kreeg om het uurtje studie mee te vullen. Nu heb ik na heel wat uurtjes Duolingo en geoefen hier wel een kleine basis van Spaans, maar een volledige Bijbelstudie in het Spaans was me wat te hoog gegrepen. Met behulp van Google Translate ontcijferde ik het programma en begreep ik aardig wat de bedoeling was. Ik heb het me eigen gemaakt en de studie uiteindelijk gegeven. Hierin was het nog een hele uitdaging om op het niveau van het publiek te komen. In deze cultuur denken ze op zo’n andere manier dan we in het (wetenschappelijke) westen gewend zijn. 1 van mijn leerdoelen voor mijn stage is dan ook om een Bijbelstudie op een goede manier voor te bereiden met de cultuur en doelgroep voor ogen. Met de feedback van mijn evaluator hoop ik dat het me lukt om het de volgende keer nóg iets beter toe te spitsen op de mensen die voor me zitten. Het is gaaf om met zo’n andere cultuur om te gaan, hen te leren kennen en af te tasten wat voor hen ‘normaal’ en goed is.

Terwijl ik dit typ (donderdagavond 10 uur) klinken er geluiden van het Quichua vrouwen koor door het gebouw van SEMILA. Ook zo’n typisch cultureel dingetje waar wij als Nederlanders toch iets minder goed bijkunnen. Het koor is hier echt zó belangrijk! De vrouwen zingen op altijd hetzelfde deuntje, met stalen blikken (want lachen is oneerbiedig) met een heel hoog stemmetje Quichua liedjes. Echt een mooi cultureel iets om van te genieten. Op dit moment heb ik hier nog geen foto's van; hopefully later!

Deze week zijn we ook druk bezig geweest met vergaderen voor IMC  (Intercultural Mission Center). Vanuit SEMILA willen ze een center opzetten die een minor, stage en soort ‘DTS’ aanbiedt. We hebben ons eerst vooral op de minor gefocust. Deze minor van drie maanden zal door bv. Nederlandse en Amerikaanse theologie, social work en mission studenten gevolgd kunnen worden die een hart hebben voor zending. De minor zal namelijk missiologische theorie verbinden aan praktische ervaring die opgedaan wordt in de Quichua community’s. Een uitgelezen kans en mogelijkheid voor studenten die willen groeien in het werken in een andere cultuur. Het is leuk om hier over mee te denken, te brainstormen en verschillende taken voor te doen.

Tenslotte zijn we donderdag naar een Quichua markt geweest. Ik kon dit ook goed gebruiken voor mijn onderzoek, waar ik in de volgende blog iets over zal vertellen. Dit was niet zo’n toeristenmarktje waar je allemaal dezelfde souvenirs vindt, maar een échte Quichua markt waar de Quichua’s hun spulletjes zelf ook kopen. Er waren nog steeds veel kraampjes met dezelfde producten: kleding, fruit, sieraden, hoeden etc. 

Het was echt een hele mooie belevenis, ik geniet elke keer weer van de kleren die de vrouwen aan hebben. Er was ook een veemarkt bij wat een nóg bijzondere belevenis was: cavia’s, konijnen, kippen in hokjes klaar om verkocht te worden en levend in grote tassen gestopt te worden. Overal liepen dus mensen met een grote plastic tas mee waar de boodschappen (levende dieren) in gedaan werden. Een bizar tafereel en het was er bijzonder druk! Hieronder zijn enkele foto’s geplaatst ter impressie.

Ook probeer ik geregeld wat foto’s te plaatsen op Instagram, dus mocht je daar geïnteresseerd in zijn: volg me op Instagram: lautjewally 

Carnaval en cavia.

Ondertussen is het al ruim een week geleden dat ik na een zwaar afscheid op Schiphol en een 14-uur durende vlucht aankwam in het warme Ecuador. Ik werd op het vliegveld van Guayaguil opgehaald door de decaan van de bijbelschool SEMILA, Laurita. Omdat het al laat was sliepen we die nacht bij haar tante en zouden we de volgende dag naar Riobamba reizen met de bus. Bij de tante aangekomen wachtte haar halve familie mij op. Na twee uur pizza eten en kletsen met het 20-jarige nichtje Sylvia van Laurita, kon ik ein-de-lijk mijn bed in om 9 uur (3 uur s’nachts NL tijd). Ondanks dat ik ontzettend moe was, was het heel leuk om meteen kennis te maken met de Ecuadoriaanse gastvrijheid en wat meer over Ecuador te weten te komen door het  gesprek met Sylvia.

De dag erna kwam ik na een busreis van 5 uur veilig aan in Riobamba. Ik werd ontzettend warm ontvangen door Donata, mijn stagebegeleidster, en Laura en Esther, twee Nederlandse vrijwilligers waarmee ik ook op de kamer slaap. Ik viel deze week midden in een hele drukke week aangezien er zo’n 70 studenten op SEMILA waren voor een lesweek. Ik heb deze eerste week vooral gebruikt om te wennen, over mijn jetlag heen te komen en mensen te leren kennen. Ik heb het allemaal lekker over mij heen laten komen en mij op sleeptouw laten nemen door Laura en Esther (waarvoor mijn dank, girls;)).

Ondertussen heb ik ook al 4 diensten meegemaakt! Donderdagavond was er een soort afsluitingsdienst van de lesweek  die de studenten hadden. Het was een uitbundige dienst, met veel geklap, gedans, gezang en een mooie ‘vertrouw op God’- pinksterpreek. Dit was in eerste instantie even wennen, maar aan de andere kant geniet ik heel erg van het enthousiasme en de passie voor God die ze door hun temperamentvolle preken overbrengen. Tijdens deze twee maanden zal ik geregeld een preek of Bijbelstudie geven en ik voel me dan ook uitgedaagd om met passie en enthousiasme de boodschap te brengen.

Daarbij rolde ik dit weekend in een van de leukste evenementen van het jaar in Ecuador: Carnaval! Dit is een écht familiefeest hier en wordt groots gevierd met parades, bloemen, water, schuim en verfpoeder. Zaterdag zijn we met een deel van de staf van SEMILA en twee bezoekers uit El Salvador naar Ambato gegaan, een stad op ongeveer een uur rijden van Riobamba (waar ik woon). Hier waren veel musea gratis open met exposities van kunst en vooral ook heel veel bloemen! In deze stad was het waarschijnlijk verboden om met water te gooien en schuim te spuiten, want we hebben geen emmer of spuitbus gezien. De dagen erna was het wel raak. 

Zondagochtend hadden we namelijk kinderdienst met de kinderen van de kerk. We begonnen de dienst met een flink aantal Spaanse liedjes waar Esther, Laura en ik samen met Elisabeth, een Ecuadoriaanse die de dienst leidde, de dansjes voordeden. Ik heb er ontzettend van genoten om lekker met de kids te dansen. Na dit optreden waar ik me af en toe wel een beetje als een mislukte K3-ster voelde, deden we nog wat spelletjes buiten op het plein van SEMILA.

Na 2 spelletjes ontpopte het spel zich al snel tot een groot watergevecht, waar iedereen helemaal los ging: op het einde zat er bij iedereen overal water, schuim, bloem en poeder!







Hierna is er nog volop gedanst; heel erg grappig om te zien hoe gek ze hier zijn van dansen voor God, ik denk dat ik  daar wel aan kan wennen.:) Maandag zijn we nog met een groepje naar een ander dorpje, Guano, geweest waar we souvenirtjes bekeken en gekocht hebben en als blanke chica’s flink ondergespoten zijn met nog meer schuim.

Gisteren (dinsdag) was ook een hele gave dag: samen met Alan en Fabiola (zendelingen hier in Ecuador) en Valeria (een 25-jarige dokter in het Amazone gebied) zijn we (Laura, Esther en ik) afgereisd naar Capulispungo, een écht Quichua-dorpje. De Quichua’s zijn Zuid-Amerikaanse indianen die in het Andergebergte in Ecuador leven. Sommige van hen wonen in de stad, maar veel van hen leven ook nog in dorpjes in de bergen. Alan en Fabiola bezoeken deze community’s al zo’n 5 jaar, en hebben al aardig wat contacten hier opgebouwd. Vanuit Riobamba was het een uur rijden door de prachtige bergen van Ecuador. In dit dorpje is een kerk aanwezig, waar we een soort workshop bijwoonden ter ere van carnaval.  


Na de workshop nam Alan de leiding over, zong een paar liedjes met hen en leidde vervolgens een aantal spellen. Het was echt heel erg grappig en bijzonder om te zien hoeveel  plezier deze volwassen mensen hadden met een paar simpele spellen! 


Het was ook bijzonder om te zien hoe anders deze mensen leven dan wat wij gewend zijn: zo simpel en afgelegen van de rest van de wereld.

Na de spellen werden we uitgenodigd om te blijven eten en liepen we naar een houten hutje tegenover het stenen kerkgebouw. Hier zat iedereen dicht tegen elkaar aan rondom het vuur waarop zojuist gekookt was te genieten van het eten. Het was erg koud buiten vanwege de hoogte van het dorpje, vandaar dat iedereen knus in het hutje rondom het vuur zat.In de rokerige hut genoten wij van een aardappel met groente soepje vooraf, en cavia, aardappelen en een groente papje als hoofdgerecht.

Cavia is in Ecuador echt een delicatesse, en ik hoopte al heel erg dat we dit gerecht zouden krijgen, omdat ik het graag wilde proeven. De huid had haast de structuur van leer en was wat taai, maar het vlees en het korstje aan het pootje was echt superlekker! J 

Na de lunch hebben we nog met een groepje vrouwen een praatje gemaakt.Voor mijn stage en scriptie ga ik onderzoek doen naar de rol van de vrouw bij de Quichua’s, dus het was interessant om deze dag de context waarin zij leven te kunnen observeren, een eerste indruk te krijgen en vanuit deze ervaring interviewvragen op te stellen die ik aan een aantal Quichua vrouwen wil stellen. Het is een prachtig, ingetogen, kleurrijk, gastvrij en vrolijk volk. Ik kijk er naar uit om de komende tijd meer van hen en over hen te leren!

Al met al heb ik het hier heel erg goed naar mijn zin. Ecuador is truely stunning! Het is echt een prachtig land, met een heel gevarieerd landschap, mooie mensen en lekker eten. Ik ben ontzettend dankbaar dat ik hier mag zijn, dat ik van deze mensen mag leren en mijzelf en mijn talenten hier verder mag ontwikkelen. Het is echt een prachtige kans die ik krijg en ik dank God er haast dagelijks voor dat ik hier mag zijn. 

'May the peoples praise you, God; may all the peoples praise you. May the nations be glad and sing for joy, for you rule the peoples with equity and guide the nations of the earth. May the peoples praise you, God; may all the peoples praise you.' - Psalm 67:3-5